Water met een schijfje citroen!

Hij staat er!
Dit is hem, de eerste zin van deze blog!

Ik ben nu 27 weken en 4 dagen zwanger van Ping en Pong en lig al 9 dagen in het ziekenhuis.
Vorige week donderdag had ik het gevoel alsof Pong er wou uitkruipen.  Zijn hoofd flirtte met de zwaartekracht. Na even de rol van stoere tante gespeeld te hebben, dan toch Ann haar raad opgevolgd en naar Palfijn gereden voor een check-up.
Daar bleek dat de baarmoederhals al fameus verstreken en verkort was en werd ik aan weeënremmers gelegd en kreeg ik longrijping toegediend.

Bij de check-up op maandag bleek dat de baarmoederhals verder verkort was, van 1,7 naar 0,8 en geen functionele lengte meer had.
Daarop werd besloten om me over te brengen naar UZ Gent. Baby's die voor 32 weken geboren worden, moeten sowieso naar een intensieve neonatale afdeling, daar krijgen ze de ondersteuning die ze nodig hebben.
De rit in de ziekenwagen was een combinatie van wagenziekte en een lallende ambulancier die twee vrouwen toch maar bizar vond - maar er toch zoveel mogelijk wou over weten.
In het UZ aangekomen kreeg ik opnieuw de volledige testbatterij over me heen. Ik vond de uitdieping hier wel grondiger dan voordien, wat me wel een vertrouwd gevoel gaf in het UZ.

Uit de tests bleek ook dat ik zwangerschapsdiabetes had, dus ondertussen prik ik me elke dag ook vrijwillig in mijn vingers om mijn waardes op te volgen en geef ik mezelf elke avond een shot insuline!

Enfin! Ik kwam vorige week donderdag binnen op 26 weken 2 dagen en ondertussen zijn we vandaag 27 weken 4 dagen! Elke dag erbij is een dag gewonnen!
De prognose is dat op een gegeven moment mijn water zal breken en dat het dan snel zal gaan. Zodra ik iets voel, moet ik ze hier alarmeren want dan moeten ze heel wat mensen contacteren.

Maar zover zijn we dus nog niet, en elke dag is een dag bij!
Nu kijk ik uit naar 28 weken, dat is dinsdag! Dat ga ik vieren met een glaasje water en een schijfje citroen, denk ik!

Want cava mag nu niet.. En Kidibul bevat teveel suikers :)