De tijd vliegt .. Als je van elk 3 stuks in huis hebt!
We zijn dus allemaal thuis van vorige week maandag en ik heb al een hele week de intentie om even wat te schrijven op de blog maar dan is er telkens weer de realitycheck van Fons die een hongertje heeft, Sien met een poepluier tot aan haar schouders, Gust die zich wil verkleden in Mega Mindy, Ann die suggestief alvast alle ingrediënten uit de koelkast haalt, Warre die besloot een puzzel van 1000 stuks boven te halen en dan het bos door de puzzelstukken niet meer ziet, ..
Enfin.. Het draait eigenlijk wel, met ons zessen, maar er is altijd wel wat.
Fons en Sien zijn dus lekker thuis en we genieten volop van die twee mini wezens. De babyhandelingen zijn we gewoon dus we kunnen het wakker liggen van 'is het badje warm genoeg', 'wat is dat blaasje op zijn bovenlip?' 'Oei, de billetjes zijn rood-wat-nu? - achterwege laten en gewoon genieten, genieten! We hoeven zelfs geen ruzie te maken wie de baby mag vast houden 's avonds in de zetel. Er zijn er toch twee! :)
Fons doet het heel goed en is een vinnig en alert ventje. Stiekem vinden we hem ook een echte charmeur :)
Sien heeft een moeilijkere start genomen en mocht maar nipt mee naar huis uit het ziekenhuis. Ze is een pittige en eigenwijze madam met een fijn gezichtje!
Ze heeft het nog lastig met het houden van haar temperatuur en wordt daardoor ingewikkeld in een warm pyjamaatje, een slaapzakje, een wikkeldeken, een mutsje en het parkdeken en haalt dan net 36,5 graden. Een kleine Inuit in Oostakker city.
De eerste dagen was drinken voor haar zeer vermoeiend en lukte het haar niet om volledig zelf borst te drinken, dus kolf ik na de borstvoeding en geef ik deze nadien bij met een flesje. In het begin deed Sien drie kwartier over zo'n bijvoeding. Het voelde soms alsof ze een foie gras - gansje was dat we moesten vet mesten.. Ondertussen is ze sterker en is dat flesje bijvoeding op 5 minuten leeg!
Enfin.. we raken hier stilletjes op onze plooi!
Bedankt alvast voor die vele wensen, geschenkjes, berichtjes, schotels macaroni, ..
We zien jullie graag!
De ZES!
Van elk 3 stuks
vrijdag 3 april 2015
zaterdag 21 maart 2015
Suffe vod en schoonheid in laagjes!
Van zwafwachtenschap naar afwachtenschap :)
Zowel Fons als Sien zijn meteen na hun geboorte op neo opgenomen.
Fons sukkelde in het begin met zijn suikertjes, die waren aan de lage kant. Hij lag ook onder de lamp voor zijn bilrubine en zijn infectiewaarden moesten opgevolgd worden, maar die heeft hij zelf onder controle gekregen! Sinds donderdagmiddag hebben we hem op de kamer. Woot! Woot!
Sien ligt nog steeds op neo maar we hopen haar vanmiddag mee naar de kamer te kunnen nemen.
Zij had geregeld nog een bradycardie, een verlaging van haar hartslag en ze moet 48 u zonder zijn om mee te mogen naar de kamer. Haar suikers zijn vaak ook aan de lage kant, maar we merken dat ze die beter opvangt met de afgekolfde mamamelk. We zijn dus onze productie volle bak aan het opbouwen.
De eerste twee dagen was ik maar een suffe witte vod. Ik heb enorm veel last gehad van naweeën, meer last dan van de eigenlijke weeën zelfs. Woensdagochtend was het zwaarst. Een vroedvrouw met ervaring was zelfs onder de indruk van mijn naweeën en ze hebben zelfs overwogen om de anesthist een epidurale te laten plaatsen. :)
Enfin, u weze gewaarschuwd als u na twee kinderen een tweeling erbij neemt :)
Door deze suffe vod-start ben ik pas donderdag kunnen écht beginnen aan de borstvoeding. Voordien had ik er echt de energie niet voor eigenlijk.
Donderdag ben ik als herrezen opgestaan en ben ik meteen in actie geschoten.
Fons live voeden/kolven voor Sien/Fons voeden/Sien voeden/restjes kolven die ze niet binnen kregen omdat ze te moe werden/ Fons voeden/kolven voor Sien/ Fons én Sien voeden tegelijkertijd/ en dit in een perpetuum continuüm. Of zo leek het toch :)
Het is dus druk, zeker nu Sien nog op neo ligt en we moeten schipperen tussen hier en daar.
En oh ja, moeke, die heel de week de thuisoma van dienst was, moest dit weekend werken, dus is het nu schipperen tussen hier, daar en ginder :)
Gisteren waren de grote broers op bezoek. Sien zagen ze nog niet in het echt (want ze mogen niet op neo) maar wat waren ze in de wolken met hun kleine broer. Ze hebben er het eerste schone laagje afgekeken, denk ik! :)
Hopelijk mag Sien vandaag of morgen naar de kamer.. dan zijn we misschien wel morgen of maandag thuis. We kijken er al weer naar uit!
Ik probeer nog wat foto's te plaatsen. De mooiste volgen nog, die staan nog op het fototoestel.
Zowel Fons als Sien zijn meteen na hun geboorte op neo opgenomen.
Fons sukkelde in het begin met zijn suikertjes, die waren aan de lage kant. Hij lag ook onder de lamp voor zijn bilrubine en zijn infectiewaarden moesten opgevolgd worden, maar die heeft hij zelf onder controle gekregen! Sinds donderdagmiddag hebben we hem op de kamer. Woot! Woot!
Sien ligt nog steeds op neo maar we hopen haar vanmiddag mee naar de kamer te kunnen nemen.
Zij had geregeld nog een bradycardie, een verlaging van haar hartslag en ze moet 48 u zonder zijn om mee te mogen naar de kamer. Haar suikers zijn vaak ook aan de lage kant, maar we merken dat ze die beter opvangt met de afgekolfde mamamelk. We zijn dus onze productie volle bak aan het opbouwen.
De eerste twee dagen was ik maar een suffe witte vod. Ik heb enorm veel last gehad van naweeën, meer last dan van de eigenlijke weeën zelfs. Woensdagochtend was het zwaarst. Een vroedvrouw met ervaring was zelfs onder de indruk van mijn naweeën en ze hebben zelfs overwogen om de anesthist een epidurale te laten plaatsen. :)
Enfin, u weze gewaarschuwd als u na twee kinderen een tweeling erbij neemt :)
Door deze suffe vod-start ben ik pas donderdag kunnen écht beginnen aan de borstvoeding. Voordien had ik er echt de energie niet voor eigenlijk.
Donderdag ben ik als herrezen opgestaan en ben ik meteen in actie geschoten.
Fons live voeden/kolven voor Sien/Fons voeden/Sien voeden/restjes kolven die ze niet binnen kregen omdat ze te moe werden/ Fons voeden/kolven voor Sien/ Fons én Sien voeden tegelijkertijd/ en dit in een perpetuum continuüm. Of zo leek het toch :)
Het is dus druk, zeker nu Sien nog op neo ligt en we moeten schipperen tussen hier en daar.
En oh ja, moeke, die heel de week de thuisoma van dienst was, moest dit weekend werken, dus is het nu schipperen tussen hier, daar en ginder :)
Gisteren waren de grote broers op bezoek. Sien zagen ze nog niet in het echt (want ze mogen niet op neo) maar wat waren ze in de wolken met hun kleine broer. Ze hebben er het eerste schone laagje afgekeken, denk ik! :)
Hopelijk mag Sien vandaag of morgen naar de kamer.. dan zijn we misschien wel morgen of maandag thuis. We kijken er al weer naar uit!
Ik probeer nog wat foto's te plaatsen. De mooiste volgen nog, die staan nog op het fototoestel.
dinsdag 17 maart 2015
Fons en Sien zijn geboren!
Twee zalige lieverdjes die liever zelf hun planning maken! Geen inleiding op dinsdag voor hen ;)
Gisterenavond rond half zes is de bevalling natuurlijk begonnen met koude voeten en ik die volledig in mezelf gekeerd was. Een onophoudelijke weeënstorm overviel me op zeer korte tijd.
De monitor gaf een CTG weer waaruit bleek dat beide kleintjes zich niet goed meer voelden. De éne hartslag was te hoog, de andere te weinig variabel.
Ondertussen begon ik ook koorts te maken.. De epidurale werd voorbereid om indien nodig over te gaan op een keizersnede. Dat is het ook geworden toen bleek dat het CTG slechter werd.
En ik ben onder volledige verdoving gebracht omdat de epidurale niet pijndekkend genoeg was.
Om 21u45 is Fons geboren, met 2756 gram en 49,5 cm. Sien kwam twee minuten later met 2860 gram en 49 cm!
Ze doen het alletwee goed maar liggen wel nog op neo. We hebben ze gisteren wel al mogen knuffelen en ze kregen ook hun eerste shot (lees:druppels) borstvoeding!
Vanmorgen vertoefden we ook heel de tijd bij hen. Sien is eigenwijs en vinnig , Fons is knuffelig en luidruchtig.
En het zijn heel lieve knollebollen!
Gisterenavond rond half zes is de bevalling natuurlijk begonnen met koude voeten en ik die volledig in mezelf gekeerd was. Een onophoudelijke weeënstorm overviel me op zeer korte tijd.
De monitor gaf een CTG weer waaruit bleek dat beide kleintjes zich niet goed meer voelden. De éne hartslag was te hoog, de andere te weinig variabel.
Ondertussen begon ik ook koorts te maken.. De epidurale werd voorbereid om indien nodig over te gaan op een keizersnede. Dat is het ook geworden toen bleek dat het CTG slechter werd.
En ik ben onder volledige verdoving gebracht omdat de epidurale niet pijndekkend genoeg was.
Om 21u45 is Fons geboren, met 2756 gram en 49,5 cm. Sien kwam twee minuten later met 2860 gram en 49 cm!
Ze doen het alletwee goed maar liggen wel nog op neo. We hebben ze gisteren wel al mogen knuffelen en ze kregen ook hun eerste shot (lees:druppels) borstvoeding!
Vanmorgen vertoefden we ook heel de tijd bij hen. Sien is eigenwijs en vinnig , Fons is knuffelig en luidruchtig.
En het zijn heel lieve knollebollen!
zondag 15 maart 2015
superANN en het gebroken water
Af en toe komt de pinnigheid opzetten. Een trekje van mijn vader dat af en toe binnensluipt onder het mantra van "Aja, je hebt er binnenkort vier, hè!" Hij zal fier zijn te lezen dat ik dit tegen alle verwachtingen in met de paplepel mee kreeg! Dan toch..
Die pinnigheid dus..
Door het dure parkeerbeleid van het UZ parkeren we ons op de parking van Dreambaby en Aldi. Dat dagelijkse veelvoud van vijf euro spenderen we liever aan een etentje met ons zessen, drie dagen Efteling en zo van die extra dingen. Tot daar de pinnigheid.
Ann parkeerde dus gisteren weer bij 'den Aldi' en werd daarna mijn held van de dag.
Terwijl ik kampeerde op het verloskwartier (Wat? Huh? Is het zo ver? Sorry...straks daarover meer..)
zag zij Rosita 'zitten.
Rosita, beenloos na een kankerbehandeling, acht graden buiten, een elektrische rolstoel die het niet meer doet en de blik op hopeloosheid.
Ann spreekt haar aan en vraagt of ze kan helpen.
Haar rolstoel is stuk en ze moet thuis raken maar ze weet niet hoe. Ze woont niet zo ver van de Aldi, antwoordt ze snel.
Ann dus op weg. Duwend aan een rolstoel die niet gemaakt is om te duwen.
Het huis ligt aan de andere kant van het UZ dus Ann manoeuvreert zich tussen de grijze ziekenhuisblokken. Bij het onthaal van K1 bedenkt ze dat ze wel hulp kan gebruiken. Een
receptioniste zegt dat ze de technische dienst zal opbellen en dat alles in orde komt.
receptioniste zegt dat ze de technische dienst zal opbellen en dat alles in orde komt.
Ann komt dus naar boven naar het verloskwartier ..
Daar is ze er toch niet gerust op en zegt dat ze nog even gaat checken of het nu zeker oke is.
Beneden staat Rosita er nog. De technische dienst werd niet geroepen. Wel de security maar "die kunnen niets doen"
Deel 2 van de tour zet zich dus voort. Ann in een diagonaal van 45 graden achter de rolwagen.
UZ door, enkele straten door. Uitgeput als ze hoort dat ze dan pas halfweg is.
Ze bellen de mutualiteit maar krijgen geen gehoor, ze bellen een taxidienst maar daar horen ze dat enkel de geplande ritten door gaan en onder het motto 'de politie, uw vriend' bellen ze ook deze
laatste.
laatste.
"De politie is er voor misdrijven mevrouw, als uw autobatterij plat is, belt u toch ook niet naar ons" is
het antwoord.
het antwoord.
Het tegenwoord van Ann die uitlegt dat ze als toevallige passant zich wel als goede ' burgermoeder' wil gedragen, vangt bot en Ann rondt het gesprek af met 'de politie, uw vriend, taraaaara, ja'
Als je de actualiteit wat volgt, moet je dus een elektrische rolstoel hebben die in brand staat, om ook maar enige aandacht te krijgen.
Andere opties dan? Of er nog familie is die kan helpen, probeert Ann. Maar naast leven zonder benen zijn ook haar ouders en haar broer of dood of oud of ziek. En getrouwd was ze nooit.
Gelukkig is er nog ergens de mogelijkheid van de verpleegster die elke dag langs komt. Deze wordt gebeld en pikt Rosita op. De rolstoel zet Ann onder de vleugels van een kapsalon tot ook daar een oplossing voor gezocht zal worden.
Een uur later dan verwacht staat ze dus terug in het verloskwartier, mijn eigen kleine held!
Petje af voor mijn madam!
Het verloskwartier dus! Jaja! Vrijdagavond om half acht is mijn water gebroken. Wij dus meteen naar het UZ! Binnen de 24 uur zouden de baby's er zijn! ( dachten we op basis van uren studie van 'One born Every minute')
Vruchtwater met sloten, maar de weeën zetten zich vooralsnog niet door. Het protocol '24 uur opname op het verloskwartier ter observatie en geen extra weeënopwekking omdat ik nog geen 36 weken ben' werd ingezet.
Deze 24 uur leverden niets op buiten " Het grote superANNverhaal."
We liggen dus sinds zaterdagavond terug op de maternal high care. Blijkbaar kunnen baby's wel even
zonder vruchtwater en Ping en Pong doen het goed op de monitor, antibiotica is preventief opgestart om infectie tegen te gaan en voor de rest is het deel 569 van de zwafwachtenschap ;)
zonder vruchtwater en Ping en Pong doen het goed op de monitor, antibiotica is preventief opgestart om infectie tegen te gaan en voor de rest is het deel 569 van de zwafwachtenschap ;)
Maar kom.. Er is verlossing in zicht.. en jullie mogen het weten! We zijn niet zo voor 'we-zeggen-niets-en-doen-geheimzinnig-over-dé-dag. Jullie stonden er voor ons met een pot spaghett of verse rode kool, opvang voor Warre en Gust, een 'we-denken-aan-jullie'-sms, ..
Dinsdag worden we ingeleid..Tenzij Ping en Pong zelf vroeger komen.
We kijken er al naar uit en duimen dat alles goed mag lopen.
We gokken op gewichtjes boven de 2,3 kg en een goede start zodat ze meteen mee op de kamer kunnen!
Dinsdag dus! Wootwootwaauwwwwwiewoewiewoe!
Oh ja, jullie zijn nu op de hoogte en dat blijven jullie ook.
We verwachten evenwel niet evenveel sms-jes en telefoontjes met de vraag 'zijn ze er al?' als blogpageviews die dag.
En... we zien jullie liever ook niet diezelfde dag of de dag nadien aan onze kamerdeur.. Tenzij je in de oma-/opa,meter,zus,grote broer categorie past. Maar dat begrijpen jullie zeker ook wel..
De ambitie is borstvoeding en dat lijkt me een ware uitdaging voor de eerste dagen, gecombineerd met het zoeken naar een nieuw evenwicht met ons zessen!
We houden jullie wél op de hoogte en proberen zodra we kunnen een blogpost te schrijven zodat
jullie volledig up to date zijn!
jullie volledig up to date zijn!
dinsdag 3 maart 2015
Ronde en vierkante dagen
En hopla.. Nooit gedacht hier nog te raken maar kijk.. We zijn er! 34 weken vandaag!
Die twee zitten daar nog altijd heel goed! Ik verdenk het UZ er ondertussen wel van een mengeling van Pattex en Tec 7 in mijn infuus gedaan te hebben..
Gisteren eindelijk nog eens controle in het ziekenhuis. Eindelijk.. Het was twee weken geleden en na een intensieve periode van opvolging duurde dit toch wel erg lang! Ping wordt ondertussen geschat op 2,3 kg en Pong op 2,5 kg. Nog even en de maat 44 body's die we voor de zekerheid kochten worden poppenkleertjes!
De doorbloeding van de placenta was goed, de monitor zeer actief en gevarieerd qua hartslag dus die twee kapoenen zijn tevreden!
De gyn vond me een zeer mobiele mama met een erg dikke buik, vond dat ik behoorlijk weinig striemen had in verhouding met diezelfde buik ( en ik die dacht dat ik mijn strepen aan het verdienen was.. tsssss...) en wuifde me vrolijk uit tot de volgende consultatie op 19 maart ;)
Weer afwachten dus! Een zwafwachtenschap in plaats van een zwangerschap dus!
Intussen begint het hier thuis ook weer te draaien. Soms rond, dan weer vierkant.
Ann en de kinderen waren gewoon aan het regime van 1 'mama' en twee kids en nu ben ik er weer..
Als ze van mij een neen krijgen, lopen ze verontwaardigd naar Ann en kijken met een blik van "ze is terug en ze probeert baas te spelen over ons"
Aan tafel willen ze beiden naast mama Ann zitten, elk aan één kant. Ik zit dus alleen aan mijn kant momenteel.. Tussen de te-smeren-brooddozen, de broodzak, het beleg ;)
In de auto mopperen ze omdat ik terug vooraan zit.. en ze dus niet om beurten vooraan mogen in de autostoel zoals toen ik nog in het ziekenhuis lag.
Enfin.. Ik voel me als een nieuw lief dat bij een gezin komt wonen soms. Alle, op vierkante dagen hè. Op ronde dagen komen ze me knuffelen met de woorden 'ik heb je zo gemist' en 'ik ben je helper in de keuken, he, mama!'
Die twee zitten daar nog altijd heel goed! Ik verdenk het UZ er ondertussen wel van een mengeling van Pattex en Tec 7 in mijn infuus gedaan te hebben..
Gisteren eindelijk nog eens controle in het ziekenhuis. Eindelijk.. Het was twee weken geleden en na een intensieve periode van opvolging duurde dit toch wel erg lang! Ping wordt ondertussen geschat op 2,3 kg en Pong op 2,5 kg. Nog even en de maat 44 body's die we voor de zekerheid kochten worden poppenkleertjes!
De doorbloeding van de placenta was goed, de monitor zeer actief en gevarieerd qua hartslag dus die twee kapoenen zijn tevreden!
De gyn vond me een zeer mobiele mama met een erg dikke buik, vond dat ik behoorlijk weinig striemen had in verhouding met diezelfde buik ( en ik die dacht dat ik mijn strepen aan het verdienen was.. tsssss...) en wuifde me vrolijk uit tot de volgende consultatie op 19 maart ;)
Weer afwachten dus! Een zwafwachtenschap in plaats van een zwangerschap dus!
Intussen begint het hier thuis ook weer te draaien. Soms rond, dan weer vierkant.
Ann en de kinderen waren gewoon aan het regime van 1 'mama' en twee kids en nu ben ik er weer..
Als ze van mij een neen krijgen, lopen ze verontwaardigd naar Ann en kijken met een blik van "ze is terug en ze probeert baas te spelen over ons"
Aan tafel willen ze beiden naast mama Ann zitten, elk aan één kant. Ik zit dus alleen aan mijn kant momenteel.. Tussen de te-smeren-brooddozen, de broodzak, het beleg ;)
In de auto mopperen ze omdat ik terug vooraan zit.. en ze dus niet om beurten vooraan mogen in de autostoel zoals toen ik nog in het ziekenhuis lag.
Enfin.. Ik voel me als een nieuw lief dat bij een gezin komt wonen soms. Alle, op vierkante dagen hè. Op ronde dagen komen ze me knuffelen met de woorden 'ik heb je zo gemist' en 'ik ben je helper in de keuken, he, mama!'
vrijdag 20 februari 2015
Gezetelde tijger
32 weken 3 dagen. Mijn valiesje staat klaar! Voor Ping en Pong zit er zowel een 44 in als een 50!
Ondertussen zullen we er maar van uit gaan dat ze me op 38-39 weken van pure miserie gaan inleiden, zeker? Tegen dat is mijn velletje zo getijgerd als maar kan zijn, vrees ik. :)
Thuis zijn is zalig, hoewel ik de eerste dagen de regelmaat van het ziekenhuis miste en om 7u15 dacht "Nu hing ik anders aan de monitor", daarna komt "ons Nathalie" de kamer poetsen en een babbeltje slagen, om 13u30 koffie, en ga zo maar door!
Na een maand en en week UZ ken je de vroedvrouwen, stagiaires en logistieken echt wel goed en mis je ze ook wel! Er zijn er een paar die deze blog volgen, dus bij deze "Dikke merci aan iedereen daar!"
Thuis dus.. De eerste twee dagen thuis waren de kinderen uit logeren bij oma en opa en vertrok Ann om 8u naar haar werk en kwam thuis om 18u. Dat was toch wel ff wennen.. Een lange dag zonder poetsvrouwen, maaltijdbevragers, vroedvrouwen, stagiaires, logistieken, gyneacologe en assistenten die de uren vullen. De eerste dag was er gelukkig bezoek na de middag!
Ik ben van pure verveling twee uur in slaap gevallen die ochtend.. :)
Een gewoonte die ik de dagen nadien ben blijven aanhouden. Mijn lijf heeft het blijkbaar nodig, zo'n powernap. :)
Nu de kinderen thuis zijn, is het lekker druk om me heen. Ann heeft haar handen vol. Buiten koken mag ik ook niets doen van haar. En dat doe ik dus ook niet (meer) .. toen ik de eerste dag die "duidelijk uitgesproken regel" met de voeten trad en de vaatwas had leeggemaakt, was dat het begin van een ruzie-monoloog.
Ik heb me dus overgegeven :)
Ann is dus gisteren met de kids naar Ikea geweest, vandaag gaan zwemmen in Puyenbroeck..
en ik ben schoon blijven liggen in de zetel.
Nu lig ik hier dus nog..
Ik ben wel ff van kant veranderd intussen. :)
Ann ligt al van half negen in haar bed. Doodop.
wat zie ik ze graag, die madam van mij!
maandag 16 februari 2015
4 kg baby!
Na 1 maand en 1 week en 4 dagen ziekenhuis.. mocht ik vandaag naar huis!
We vieren 32 weken dus thuis, zalig!
Bij de controle vanmorgen zei de gyn dat de kritieke periode erop zit en dat ik thuis mocht zetelen in de zetel. Tijdens de echo stuiterden Ping en Pong lekker heen en weer in mijn buik. Ze hebben voldoende vruchtwater om zich heen en de doorbloeding van de navelstreng zat ook goed!
Ping werd geschat op 1,9 kg en Pong op 2,1 kg.
Controle pas over twee weken, dat wordt afkicken..
Ik ga dus ook, net zoals "de anderen" mijn bevallingskoffertje mogen klaarmaken! Woot! Woot!
Wie had dat gedacht?
We vieren 32 weken dus thuis, zalig!
Bij de controle vanmorgen zei de gyn dat de kritieke periode erop zit en dat ik thuis mocht zetelen in de zetel. Tijdens de echo stuiterden Ping en Pong lekker heen en weer in mijn buik. Ze hebben voldoende vruchtwater om zich heen en de doorbloeding van de navelstreng zat ook goed!
Ping werd geschat op 1,9 kg en Pong op 2,1 kg.
Controle pas over twee weken, dat wordt afkicken..
Ik ga dus ook, net zoals "de anderen" mijn bevallingskoffertje mogen klaarmaken! Woot! Woot!
Wie had dat gedacht?
vrijdag 13 februari 2015
Superheld, bubbleicious en ...
Het is wederom komkommertijd hier maar aangezien ik via sms en mail bestookt word met de vraag " Je bent toch niet aan het bevallen, he? ", dan toch een blogpost.
Bevallen ben ik dus niet, maar ik kijk er wel naar uit! Ook al is het nog veel te vroeg voor Ping en Pong. Ik voel me nog steeds Phyo Phyo.
Ik ben jaloers op die kleine 'bleiter' die de kamer naast me ligt :)
Nu ja, tot op zekere hoogte, want als ik 's nachts wakker word door zijn gekrijs verdwijnt die jaloezie naar de achtergrond en geniet ik er stiekem van dat ik me nu nog kan omdraaien en verder slapen..
Maar toch.. De bevalling komt sowieso dichter bij, zelfs als ze me op 39 weken van pure miserie zouden moeten inleiden is dat nog maximum 7 weken en 3,6 dagen :)
Ik vraag me af hoe het zal zijn deze keer.
Warre was een moeilijke bevalling met zuignappen, scheur- en knipwerk en de forceps. Uiteindelijk hebben ze zijn sleutelbeen moeten breken om hem er uit te krijgen.
Hij is geboren als een superheld, zeggen we hem altijd! Met een uitgestrekte arm als eerste ter wereld gekomen.
Gust ging dan weer zo snel dat hij eruit gekatapulteerd werd en net niet in de vuilbak belandde.
Gust had de eerste dagen een huidinfectie en was onze eigen kleine bubbleicious!
Dus.. De opties voor deze twee kunnen alle kanten uit! Ik ben benieuwd!
Die geboorteplannen van op tv.. Ik geloof daar niet meer in, in elk geval :)
Saar
PS : oh ja, dinsdag 32 weken, dus het ziet ernaar uit dat het terug frietjes worden!
Kent er iemand een lekkere frituur? Niet zo ver van het UZ?
Kwestie van de standaard opnieuw te verhogen, he! Die grootkeukenfrietjes waren goed voor 30 weken maar voor het vieren van de grens tussen extreem prematuur en prematuur mag het wel eens wat beter zijn, he! :)
Bevallen ben ik dus niet, maar ik kijk er wel naar uit! Ook al is het nog veel te vroeg voor Ping en Pong. Ik voel me nog steeds Phyo Phyo.
Ik ben jaloers op die kleine 'bleiter' die de kamer naast me ligt :)
Nu ja, tot op zekere hoogte, want als ik 's nachts wakker word door zijn gekrijs verdwijnt die jaloezie naar de achtergrond en geniet ik er stiekem van dat ik me nu nog kan omdraaien en verder slapen..
Maar toch.. De bevalling komt sowieso dichter bij, zelfs als ze me op 39 weken van pure miserie zouden moeten inleiden is dat nog maximum 7 weken en 3,6 dagen :)
Ik vraag me af hoe het zal zijn deze keer.
Warre was een moeilijke bevalling met zuignappen, scheur- en knipwerk en de forceps. Uiteindelijk hebben ze zijn sleutelbeen moeten breken om hem er uit te krijgen.
Hij is geboren als een superheld, zeggen we hem altijd! Met een uitgestrekte arm als eerste ter wereld gekomen.
Gust ging dan weer zo snel dat hij eruit gekatapulteerd werd en net niet in de vuilbak belandde.
Gust had de eerste dagen een huidinfectie en was onze eigen kleine bubbleicious!
Dus.. De opties voor deze twee kunnen alle kanten uit! Ik ben benieuwd!
Die geboorteplannen van op tv.. Ik geloof daar niet meer in, in elk geval :)
Saar
PS : oh ja, dinsdag 32 weken, dus het ziet ernaar uit dat het terug frietjes worden!
Kent er iemand een lekkere frituur? Niet zo ver van het UZ?
Kwestie van de standaard opnieuw te verhogen, he! Die grootkeukenfrietjes waren goed voor 30 weken maar voor het vieren van de grens tussen extreem prematuur en prematuur mag het wel eens wat beter zijn, he! :)
maandag 9 februari 2015
Strepen en medailles
30 weken 6 dagen
Nog 1 week en 1 dag voor de nieuwe mijlpaal van 32 weken, de grens tussen extreem prematuur en prematuur!
Ping en Ping doen het nog steeds goed! Ze wegen rond de 1700 gram en meten ongeveer 39 cm.
Ze hebben ook nog voldoende vruchtwater om zich heen en de doorbloeding van hun navelstreng zit snor. Vandaag liggen we een maand in het UZ, toch wel een verschil als je weet dat ze in het begin een 800 gram wogen! Mijn baarmoeder verdient een medaille!
Mijn lichaam heeft ondertussen een eigen beloningssysteem uitgevonden.
De gyneacologe merkte nieuwe striemen (oh ja, oude waren er al..) op.
Ik ben mijn strepen dus ook letterlijk aan het verdienen!
vrijdag 6 februari 2015
Vrouw van....
Even voorstellen: Ann, vrouw van deze blogster, ook mama van Warre en Gust en ook toekomstige mama van Ping en Pong. Schrijven zit in mijn achternaam maar niet in mijn talentenpakket.
Jullie zijn gewaarschuwd.
Hier zitten we weer, vrijdagavond en we maken er een gezellig avondje UZ van. Op mijn lijstje staat genoteerd: pyjama's kids, beren, balletjes in tomatensaus en rijst, ondergoed, pyjama mama Saar, mijn rode Atoma boekje, factuur van de nieuwe diepvries die vandaag geleverd werd.
Gepakt en gezakt verlaten we Oostakker. Fruit eten, kinderen in bad, eten, tekenen, filmpje en als de oogjes bijna toevallen zullen we huiswaarts keren. Het heeft wel iets ons buitenverblijf😛 ..
'sAvonds heb ik geen last van koude partner voeten, te weinig deken of gesnurk. Sorry schat..
Gelukkig beseffen we heel goed welk doel we ons voor ogen moeten houden want anders zou het toch enorm balen zijn. We kunnen er eens om lachen of we relativeren maar op het eind van de dag is het toch geen aangename situatie. Net dan valt het op wat je allemaal mist. Lieve schat, je doet het fantastisch en ik verschiet ongelooflijk van je stil-lig kwaliteiten😊 bedankt om zo goed voor Ping en Pong te zorgen. Je bent een oermoeder!
Nu om eerlijk te zijn, alleen zouden we het niet redden. Gelukkige hebben we zoveel lieve en behulpzame mensen rondom ons. De ene kookt, de ander vangt de kids op, sommigen hebben een luisterend oor en goede raad klaar, iedereen helpt waar hij kan en hoe klein ook, alles maakt het leven voor ons iets eenvoudiger. Daarom ook voor jullie een dikke merci! We regelen wel nog eens een glaasje als bedanking!
Jullie zijn gewaarschuwd.
Hier zitten we weer, vrijdagavond en we maken er een gezellig avondje UZ van. Op mijn lijstje staat genoteerd: pyjama's kids, beren, balletjes in tomatensaus en rijst, ondergoed, pyjama mama Saar, mijn rode Atoma boekje, factuur van de nieuwe diepvries die vandaag geleverd werd.
Gepakt en gezakt verlaten we Oostakker. Fruit eten, kinderen in bad, eten, tekenen, filmpje en als de oogjes bijna toevallen zullen we huiswaarts keren. Het heeft wel iets ons buitenverblijf😛 ..
'sAvonds heb ik geen last van koude partner voeten, te weinig deken of gesnurk. Sorry schat..
Gelukkig beseffen we heel goed welk doel we ons voor ogen moeten houden want anders zou het toch enorm balen zijn. We kunnen er eens om lachen of we relativeren maar op het eind van de dag is het toch geen aangename situatie. Net dan valt het op wat je allemaal mist. Lieve schat, je doet het fantastisch en ik verschiet ongelooflijk van je stil-lig kwaliteiten😊 bedankt om zo goed voor Ping en Pong te zorgen. Je bent een oermoeder!
Nu om eerlijk te zijn, alleen zouden we het niet redden. Gelukkige hebben we zoveel lieve en behulpzame mensen rondom ons. De ene kookt, de ander vangt de kids op, sommigen hebben een luisterend oor en goede raad klaar, iedereen helpt waar hij kan en hoe klein ook, alles maakt het leven voor ons iets eenvoudiger. Daarom ook voor jullie een dikke merci! We regelen wel nog eens een glaasje als bedanking!
donderdag 5 februari 2015
Phyo Phyo Saar
30 weken 2 dagen was een saaie dag.
Vandaag 6 afleveringen Life Unexpected via Netflix bekeken (dankjewel Jo om je account te mogen gebruiken!), 1 tijdschrift Actief Wonen gelezen en wat mails en messengergesprekken beantwoord.
Voor de rest voel ik me zoals Phyo-Phyo, de olifant uit Planckendael die zwanger is van een broer of zus voor Kai- Mook.
Vier weken terug ging ik het ziekenhuis in met het idee dat ze elk moment zouden geboren worden.
Begrijp me niet verkeerd, want als mama wil ik dat ze NOG minstens 7 weken wachten, maar als ongeduldige Saar lijkt het alsof ik al 4 weken overtijd ben ondertussen.
Ik begin me ondertussen ook letterlijk Phyo Phyo te voelen. Ik zie mijn tenen niet meer, me draaien in bed is een kleine volksverhuizing, mijn zwangerschapst-shirts beginnen te kort te worden,..
Enfin. Ik ben gigantisch in alle opzichten.
Ik ben het gigantisch beu en tegelijkertijd ook gigantisch blij dat ze er nog zitten..
Vandaag 6 afleveringen Life Unexpected via Netflix bekeken (dankjewel Jo om je account te mogen gebruiken!), 1 tijdschrift Actief Wonen gelezen en wat mails en messengergesprekken beantwoord.
Voor de rest voel ik me zoals Phyo-Phyo, de olifant uit Planckendael die zwanger is van een broer of zus voor Kai- Mook.
Vier weken terug ging ik het ziekenhuis in met het idee dat ze elk moment zouden geboren worden.
Begrijp me niet verkeerd, want als mama wil ik dat ze NOG minstens 7 weken wachten, maar als ongeduldige Saar lijkt het alsof ik al 4 weken overtijd ben ondertussen.
Ik begin me ondertussen ook letterlijk Phyo Phyo te voelen. Ik zie mijn tenen niet meer, me draaien in bed is een kleine volksverhuizing, mijn zwangerschapst-shirts beginnen te kort te worden,..
Enfin. Ik ben gigantisch in alle opzichten.
Ik ben het gigantisch beu en tegelijkertijd ook gigantisch blij dat ze er nog zitten..
dinsdag 3 februari 2015
Frieten en een tent in Frankrijk
Ze zouden anders misschien op de laatste plaats staan in de smaaktest top 10, geveld door de vers gesneden frietjes van opa op de eerste plaats en de frietjes van 'De lekkere friet' in Lochristi op de tweede plaats, maar vandaag waren ze over-overheerlijk!
36 frietjes uit het grootkeukenrestaurant van het UZ, mmmm! (En om eerlijk te zijn.. Het zullen er 46 geweest zijn. ;)
Maar nog meer dan dat de frietjes smaakten, zo smaakte het gevoel om vandaag de kaap van 30 weken bereikt te hebben! En.. Om het helemaal af te maken, we zaten hier daarstraks met zijn zessen aan mijn kleine ziekenhuistafel met twee bakjes friet. Ann, Warre, Gust, Ping en Pong en ikzelf!
Gust begon te vertellen dat het leek alsof we in onze tent zaten in Frankrijk!
Het toppunt van gezelligheid, of hoe het soms in kleine dingen kan zitten..
36 frietjes uit het grootkeukenrestaurant van het UZ, mmmm! (En om eerlijk te zijn.. Het zullen er 46 geweest zijn. ;)
Maar nog meer dan dat de frietjes smaakten, zo smaakte het gevoel om vandaag de kaap van 30 weken bereikt te hebben! En.. Om het helemaal af te maken, we zaten hier daarstraks met zijn zessen aan mijn kleine ziekenhuistafel met twee bakjes friet. Ann, Warre, Gust, Ping en Pong en ikzelf!
Gust begon te vertellen dat het leek alsof we in onze tent zaten in Frankrijk!
Het toppunt van gezelligheid, of hoe het soms in kleine dingen kan zitten..
zondag 1 februari 2015
Bye bye januari!
Joehoe! Een nieuwe maand is begonnen!
Geen januari baby's dus. Nu gaan we voor februari of liefst zelfs maart!
Vandaag 29 weken 5 dagen en alles lijkt rustig.. dus die frietjes dinsdag zitten er in!
In tussentijd probeer ik de voordelen in te zien van hier te liggen.
De zin :" Beter dat ik me hier lig te vervelen dan dat zij aan infuusjes en sondes in een couveuse moeten liggen." zit als een mantra in mijn hoofd. De dagen kunnen hier echt lang duren, zeker als ze je om 7u al aan de monitor hangen, wat buiten temperaturen en bloeddruk nemen zo wat de enige verzorgende taak is waardoor er hier iemand van de vroedvrouwen binnen moet zijn.
Gelukkig komt er veel bezoek, dat verdrijft de tijd en brengt de wereld binnen. Elke dag staat hier wel een vriendin, familie, een buurvrouw, een collega! Facebook in het echt!
Eigenlijk zie ik nu zelfs veel meer mensen dan ik anders zou gezien hebben, dus er zijn zelfs voordelen aan hier te liggen! Voor diegenen die deze week nog langskomen, moeke Bertha, mijn oma van 82, heeft net wafels gebakken. Gniffel!
En verder..
Mijn blog leeft ook en mensen blijven op de hoogte. Gemiddeld zit ik aan 180 pageviews per dag.
Via de statistieken leer ik dat de meesten van jullie IOS gebruikers zijn (Apple, IPad) en dat er zelfs trouwe lezers uit de VS, Nederland en Hong Kong tussen zitten? Grappig!
Enfin, ik ga jullie laten en nog even internetten, Netflixen en lezen. Mijn drie hoofdbezigheden momenteel..
Geen januari baby's dus. Nu gaan we voor februari of liefst zelfs maart!
Vandaag 29 weken 5 dagen en alles lijkt rustig.. dus die frietjes dinsdag zitten er in!
In tussentijd probeer ik de voordelen in te zien van hier te liggen.
De zin :" Beter dat ik me hier lig te vervelen dan dat zij aan infuusjes en sondes in een couveuse moeten liggen." zit als een mantra in mijn hoofd. De dagen kunnen hier echt lang duren, zeker als ze je om 7u al aan de monitor hangen, wat buiten temperaturen en bloeddruk nemen zo wat de enige verzorgende taak is waardoor er hier iemand van de vroedvrouwen binnen moet zijn.
Gelukkig komt er veel bezoek, dat verdrijft de tijd en brengt de wereld binnen. Elke dag staat hier wel een vriendin, familie, een buurvrouw, een collega! Facebook in het echt!
Eigenlijk zie ik nu zelfs veel meer mensen dan ik anders zou gezien hebben, dus er zijn zelfs voordelen aan hier te liggen! Voor diegenen die deze week nog langskomen, moeke Bertha, mijn oma van 82, heeft net wafels gebakken. Gniffel!
En verder..
Mijn blog leeft ook en mensen blijven op de hoogte. Gemiddeld zit ik aan 180 pageviews per dag.
Via de statistieken leer ik dat de meesten van jullie IOS gebruikers zijn (Apple, IPad) en dat er zelfs trouwe lezers uit de VS, Nederland en Hong Kong tussen zitten? Grappig!
Enfin, ik ga jullie laten en nog even internetten, Netflixen en lezen. Mijn drie hoofdbezigheden momenteel..
vrijdag 30 januari 2015
4 handen in 1 buik!
Net een uur aan de monitor gehangen.
Uit de grillige CTG-lijnen blijkt dat Ping en Pong nu al vier handen op/in 1 buik zijn!
Hun hartslagen lopen volledig gelijk.
Pong 160, Ping ook. Een minuut later beiden 134, dan samen naar 142,.. en dat een uur lang.
De vroedvrouw heeft de gyn er bij geroepen om een echo te maken omdat ze dachten dat de dopplers fout stonden en maar een baby registreerden, maar ook dat was niet het geval. Pong zit mooi beneden, Ping ligt dwars bovenop hem. De dopplers staan helemaal beneden en helemaal bovenaan.
Ik begon al even te twijfelen of ze toch niet met hun tenen aan elkaar gegroeid waren, maar ook dat zag er goed uit! ;)
Geen Siamese tweeling, wel een symbiotische dus!
Ik hoop dat die symbiose ook blijft duren buiten hun buikperiode.
Stel je voor.. Samen slapen, samen eten, samen hun luier vullen..
Dat wordt een rustige kraamperiode! 😊
Uit de grillige CTG-lijnen blijkt dat Ping en Pong nu al vier handen op/in 1 buik zijn!
Hun hartslagen lopen volledig gelijk.
Pong 160, Ping ook. Een minuut later beiden 134, dan samen naar 142,.. en dat een uur lang.
De vroedvrouw heeft de gyn er bij geroepen om een echo te maken omdat ze dachten dat de dopplers fout stonden en maar een baby registreerden, maar ook dat was niet het geval. Pong zit mooi beneden, Ping ligt dwars bovenop hem. De dopplers staan helemaal beneden en helemaal bovenaan.
Ik begon al even te twijfelen of ze toch niet met hun tenen aan elkaar gegroeid waren, maar ook dat zag er goed uit! ;)
Geen Siamese tweeling, wel een symbiotische dus!
Ik hoop dat die symbiose ook blijft duren buiten hun buikperiode.
Stel je voor.. Samen slapen, samen eten, samen hun luier vullen..
Dat wordt een rustige kraamperiode! 😊
woensdag 28 januari 2015
Verse lucht!
Vandaag 29 weken en 1 dag en voor de eerste keer in meer dan twee weken buiten geweest. Een uur zelfs!
Weliswaar met de rolstoel, maar toch.. 't deed deugd om eens buiten te zijn.
Wat we gedaan hebben..
We zijn de straat overgestoken en de Dreambabywinkel binnen gerold.
Zalig!
Weliswaar met de rolstoel, maar toch.. 't deed deugd om eens buiten te zijn.
Wat we gedaan hebben..
We zijn de straat overgestoken en de Dreambabywinkel binnen gerold.
Zalig!
dinsdag 27 januari 2015
Een blik op de buitenwereld vanuit mijn visbokaal
Hoe meer mijn leven 'verstilt' en hoe kleiner mijn wereld letterlijk is geworden sinds ik in het ziekenhuis lig, hoe meer mij op opvalt welke ratrace er zich buiten afspeelt.
Eigenlijk vraag ik me af of de generatie van mijn grootouders er goed aan gedaan heeft om op te komen voor de gelijkheid tussen man en vrouw. Het uitgangspunt was zeker oke, maar in realiteit merk ik dat vrouwen zich alleen maar meer werk op hun hals hebben gehaald.
Vroeger gingen mannen werken en deden de vrouwen het huishouden en de kinderen.
Nu gaan zowel mannen als vrouwen samen uit werken en doen ze daarenboven het huishouden en de kinderen. Wie een nieuwe man/vrouw heeft, doet dat huishouden samen. Anderen blijven hangen in rolpatronen die wel gebogen zijn ten opzichte van vroeger maar waar de koek nog altijd onevenredig verdeeld blijkt. Wie extra financiële ruimte heeft, probeert zaken uit te besteden en neemt een poetsvrouw, een oppas in huis, ..
Enfin, mijn maag tolt als ik via bezoekjes, mailtjes, Facebookmessengergespekken, .. hoor en lees hoe vriendinnen van me dreigen te verdrinken in de maalstroom van werk, huishouden, kinderen, sociale agenda's,...
Gisteren las ik via mail hoe een wijze madam die ik graag heb 96 uren op een week werkt terwijl ze zo gebaat zou zijn met wat tijd voor zichzelf, om daarna tijd te maken voor haar vent en kinderen.
En misschien zelfs om op haar gemak eens wat nieuwe recepten van Pascal Naessens uit te proberen..
En misschien zelfs om op haar gemak eens wat nieuwe recepten van Pascal Naessens uit te proberen..
Een andere vriendin probeert al maanden af te spreken met een paar vrouwen uit de buurt en dat lijkt
maar niet te lukken, terwijl haar man elke week wel twee avonden voor zichzelf heeft. Ze denkt dat het vooral haar schuld is omdat zij dingen ziet die gedaan moeten worden terwijl haar man daar precies geen last van heeft..
maar niet te lukken, terwijl haar man elke week wel twee avonden voor zichzelf heeft. Ze denkt dat het vooral haar schuld is omdat zij dingen ziet die gedaan moeten worden terwijl haar man daar precies geen last van heeft..
Een vriendin- mama die net weer aan de slag gegaan is na haar bevallingsverlof, worstelt met haar nieuwe werkritme en stelt zich vragen over minder werken, maar ik voorspel dat ze door haar job en omgeving binnen een maand weer volle bak aan de slag zal zijn, alsof het zo hoort en van je verwacht wordt. En haar vragen van nu dus achteruit zal schuiven..
Nog een andere vriendin is ondertussen even uit de mazen van de maatschappij gekropen en heeft
alles on hold gezet om tot zichzelf te komen. Ik hoop dat het haar lukt, eigenlijk weet ik ook niet hoe
ik haar kan helpen, maar eigenlijk had ze het al zoveel eerder moeten doen. Dus.. Voor haar.. een
extra dosis virtuele power!
Oh ja, iedereen van deze mensen hierboven volgt deze blog, ik hoop dat jullie jezelf vinden in deze beschrijving en ook even stil staan. Ik zie jullie graag en ben bezorgd om jullie!
Ook ik, die dan in de ogen van de maatschappij als leerkracht een job heeft om niet over te klagen, sukkel ermee. De week holt voorbij door de drukte van het werk, kinderen aankleden, brooddozen zo gezond mogelijk te vullen, brood niet vergeten te halen bij de bakker of anders om half zeven in pyjama naar de automaat, werken, misschien nog een vergadering of overleg tussendoor tijdens je middagpauze, eten maken en nadien de rijstkorrels van de grond rapen, kinderen baden, mails opvolgen, voorbereiden en verbeteren als de kids in hun bed zitten om dan om 22u nog even in de
zetel te kruipen of toe te geven aan je moeheid.
Het weekend is gevuld met zwemles, boodschappen doen, nog snel naar de winkel voor nieuwe
schoenen of een lamp want die van de woonkamer is weer gesprongen, familie bezoeken die op 1,5 uur rijden wonen (maar dat hebben we zelf gezocht, I Know), ..
Nu ja, deze 'verstilling' is verre van ideaal voor een bezig bijtje als ik, maar de versnelling die ik zie is ook verre van ideaal.
En oh ja, met vier kinderen zal het zeker niet rustiger worden, maar dat is niet de rust die ik zoek. Ik hou van kinderen om me heen, ik doe niet liever dan samen met hen vlierbloesemsap trekken, kampen bouwen door een deken over tafel te gooien en nieuwe variaties bouwen op hun duplokasteel..
Nog een andere vriendin is ondertussen even uit de mazen van de maatschappij gekropen en heeft
alles on hold gezet om tot zichzelf te komen. Ik hoop dat het haar lukt, eigenlijk weet ik ook niet hoe
ik haar kan helpen, maar eigenlijk had ze het al zoveel eerder moeten doen. Dus.. Voor haar.. een
extra dosis virtuele power!
Oh ja, iedereen van deze mensen hierboven volgt deze blog, ik hoop dat jullie jezelf vinden in deze beschrijving en ook even stil staan. Ik zie jullie graag en ben bezorgd om jullie!
Ook ik, die dan in de ogen van de maatschappij als leerkracht een job heeft om niet over te klagen, sukkel ermee. De week holt voorbij door de drukte van het werk, kinderen aankleden, brooddozen zo gezond mogelijk te vullen, brood niet vergeten te halen bij de bakker of anders om half zeven in pyjama naar de automaat, werken, misschien nog een vergadering of overleg tussendoor tijdens je middagpauze, eten maken en nadien de rijstkorrels van de grond rapen, kinderen baden, mails opvolgen, voorbereiden en verbeteren als de kids in hun bed zitten om dan om 22u nog even in de
zetel te kruipen of toe te geven aan je moeheid.
Het weekend is gevuld met zwemles, boodschappen doen, nog snel naar de winkel voor nieuwe
schoenen of een lamp want die van de woonkamer is weer gesprongen, familie bezoeken die op 1,5 uur rijden wonen (maar dat hebben we zelf gezocht, I Know), ..
Nu ja, deze 'verstilling' is verre van ideaal voor een bezig bijtje als ik, maar de versnelling die ik zie is ook verre van ideaal.
En oh ja, met vier kinderen zal het zeker niet rustiger worden, maar dat is niet de rust die ik zoek. Ik hou van kinderen om me heen, ik doe niet liever dan samen met hen vlierbloesemsap trekken, kampen bouwen door een deken over tafel te gooien en nieuwe variaties bouwen op hun duplokasteel..
maandag 26 januari 2015
Hik stamp sprong
Morgen 29 weken en Ping en Pong lijken een thuismatch spelen!
Daarnet nog eens een groei-echo gekregen en ze worden nu geschat op een 34 cm en een 1400 gram.
Voor de rest zijn ze weer nog eens helemaal goedgekeurd. Een goede doorbloeding van hun navelstreng, een gevulde maag en blaas en heel actief (tot grote frustratie van de gyneacologe en haar echoscopie 😊
Dopplerdoppenschoppen is een " maternale" discipline aan het worden, gevolgd door de 'hik-stamp-sprong'. Ze hebben hun bijnaam verdiend, Ping en Pong!
Op naar 30 weken dus! De 36 frietjes lonken al!
Daarnet nog eens een groei-echo gekregen en ze worden nu geschat op een 34 cm en een 1400 gram.
Voor de rest zijn ze weer nog eens helemaal goedgekeurd. Een goede doorbloeding van hun navelstreng, een gevulde maag en blaas en heel actief (tot grote frustratie van de gyneacologe en haar echoscopie 😊
Dopplerdoppenschoppen is een " maternale" discipline aan het worden, gevolgd door de 'hik-stamp-sprong'. Ze hebben hun bijnaam verdiend, Ping en Pong!
Op naar 30 weken dus! De 36 frietjes lonken al!
zaterdag 24 januari 2015
Komkommertijd met frietjes
Geen nieuws is goed nieuws.
Het is komkommertijd in het ziekenhuis.
En dat in putje winter!
Vandaag zijn we 28 weken en 4 dagen. Ping en Pong doen het goed.
Ze zijn zeer actief in mijn buik en doen me soms echt pijn als ze aan het schoppen zijn.
De ctg's geven een mooie variabele hartslag weer en de weeënregistratie is zo plat als een mispel.
Pong is een flink ventje dat rustig klaar ligt met zijn hoofd naar beneden. Ping is een onstuimig meisje dat pepers in haar poep heeft. Ze draait constant, schopt er op los, is bij elke monitorbeurt weer goed voor een kwartier zoekwerk omdat ze weer veranderd is van plaats. Misschien is het dus wel heel goed dat ik nu volledig uitgerust zal zijn, ik denk dat het nadien volle bak zal zijn!
We zijn dus op weg naar de 29 weken dinsdag! Ondertussen zijn we ook van de insuline af, mijn lichaam doet het perfect en reguleert zichzelf op een 1600 calorieën dieet. Ik heb ookvoor mezelf iets nieuws gevonden om naar uit te kijken...
als ik aan 30 weken raak, zou ik graag frietjes eten! :)
Gisteren even overlegd met de diabetesverpleegkundige en ik mag er 36 eten, gecombineerd met light ketchup of mosterd. :)
Woot!Woot!
Het is komkommertijd in het ziekenhuis.
En dat in putje winter!
Vandaag zijn we 28 weken en 4 dagen. Ping en Pong doen het goed.
Ze zijn zeer actief in mijn buik en doen me soms echt pijn als ze aan het schoppen zijn.
De ctg's geven een mooie variabele hartslag weer en de weeënregistratie is zo plat als een mispel.
Pong is een flink ventje dat rustig klaar ligt met zijn hoofd naar beneden. Ping is een onstuimig meisje dat pepers in haar poep heeft. Ze draait constant, schopt er op los, is bij elke monitorbeurt weer goed voor een kwartier zoekwerk omdat ze weer veranderd is van plaats. Misschien is het dus wel heel goed dat ik nu volledig uitgerust zal zijn, ik denk dat het nadien volle bak zal zijn!
We zijn dus op weg naar de 29 weken dinsdag! Ondertussen zijn we ook van de insuline af, mijn lichaam doet het perfect en reguleert zichzelf op een 1600 calorieën dieet. Ik heb ookvoor mezelf iets nieuws gevonden om naar uit te kijken...
als ik aan 30 weken raak, zou ik graag frietjes eten! :)
Gisteren even overlegd met de diabetesverpleegkundige en ik mag er 36 eten, gecombineerd met light ketchup of mosterd. :)
Woot!Woot!
donderdag 22 januari 2015
Gratis en voor niks!
Ik ben katholiek opgevoed. Als baby werd ik gedoopt en als 7-jarige stond ik met een matrozenpak in de kerk tijdens mijn Eerste Communie. Op mijn 12e werd het echt erg want toen kreeg ik een permanent in mijn haar en droeg ik een pofferig hoedje in Laura Ashleystijl. Vanaf toen- of daardoor?- is het nooit meer goedgekomen met mij en De Kerk. En omgekeerd ook niet, zeker toen bleek dat ik ook nog eens op vrouwen viel..
Dus de optie Katholiek viel af toen ik onlangs zocht naar enige houvast.
En eerlijk.. al die andere grote godsdiensten lijken me ook niets voor mij.
Ik eet veel te graag varkensvlees, ik zie het niet zitten om van deur tot deur te gaan, ik vind die jongens met hun keppeltje en krullen wel schattig, maar ik denk dat Warre vies zou kijken moest ik hem dat vragen, ..
Eigenlijk ben ik gewoon te nuchter voor zoiets, denk ik.
En toch ook weer niet. Daarom neem ik jullie zeven jaar terug mee de tijd in..
Tadaa, hier zijn we dan, maart 2008, Ann en ik, zeven jaar jonger en een tweevoud van die zeven lichter...
Na een zestal KID pogingen waren we nog steeds niet zwanger en stelde de gyneacoloog een kijkoperatie voor. Net toen ging de mama van Ann samen met een vriendin naar een waarzegster, iets wat ze af en toe nog al gedaan had blijkbaar.
Daar vroeg ze hoe het zou gaan met ons twee en eventuele kinderen. De waarzegster zei haar toen dat ze vier kinderen zag spelen in de tuin, waaronder een tweeling.
Toen we dat later hoorden, waren we er toch weer wat geruster in.
In 2009 werd Warre geboren.
In 2010 was er een miskraam op 11,5 weken van een tweeling.
In 2011 werd Gust geboren.
Die tweeling moest dus gereserveerd zijn voor tante Betje, Ann haar zus, bedachten we.
Mis dus, want augustus 2014 bleek er een tweeling op komst te zijn bij ons.
Dus toch, die voorspelling kwam uit! Weer dreef dat beeld van die waarzegster boven.Toen ik van week 5 tot week 12 de ene na de andere bloeding kreeg, vreesde ik dat het telkens gedaan ging zijn.. en kreeg ik toch weer hoop bij dat ene beeld van die vier kinderen in de tuin.
Ook moeke Monique, Ann haar mama, kwam er telkens op terug.
Toen ik op 26 weken 2 dagen binnen kwam in het ziekenhuis en die nacht ging googlen op de zoekwoorden 'prematuur 26 weken', immatuur, te vroeg geboren tweeling, .. sloeg de paniek weer op me. En ook toen- en nu nog steeds- helpt dat beeld me om vertrouwen te geven dat het allemaal wel goed zal komen.
Vandaar.. mijn nieuwe bijgeloof.
Zonder regeltjes, zonder rituelen, zonder moetens..
Alleen een extra duwtje in de rug om positief te denken!
woensdag 21 januari 2015
De saaiheid versus yoghurt en Ipads
We liggen hier dus nog!
Ondertussen zijn 'we' (zalig toch, dat 'moederlijk' meervoud ) naar een kamer alleen verhuisd.
Hoewel ik er enorm naar uitkeek, is het toch ook wel een pak saaier op ons alleentje.
Ik mis zowaar de fluffy badjas van D. en de realityshow die ze rond haar opbouwde. :)
Toen Warre daarstraks bij me lag in bed en hij zich wat begon te vervelen, zei ik hem dat het soms toch wel saai was om hier te liggen. Toen haalde hij meteen zijn kleuterrelativiteitstheorie boven:
Het was hier best oke, vond hij want
- het zijn hier lekkere fruityoghurtjes
- ik had tenminste de IPad nog bij me!
Nu ja.. Alles is relatief.
Vandaag kwamen mijn lieverdjes dus op bezoek. Proper gewassen EN wel gevoed! :) Met dank aan jullie, want na het lezen van mijn blog, kreeg Ann heel wat voorstellen van mensen die eens wat extra willen koken :) Waar deze blog al niet goed voor is! Dankjedankjewel!
Gisteren kreeg ik een rondleiding op neonatologie.
Hardop hoop ik dat Ping en Pong me nog even de saaiheid gunnen van hier te liggen..
Nu, als ze vroeger geboren worden, zal dat in het sectiolokaal zijn. En aangezien Pong met zijn hoofd klaar zit, zal het normaal gezien een vaginale bevalling worden. We starten alvast met eenvoorsprong, want ik hoorde vandaag dat ik vorige week al 3 cm ontsluiting had.
Na de bevalling komen ze meteen terecht in een kamertje dat er aan grenst. Daar zullen twee kinderartsen en twee kinderverpleegkundigen klaar staan om Ping en Pong de eerste zorgen te geven
en zullen ze samen in een incubator naar neo gebracht worden. Daar krijgen ze dan elk hun eigen couveuse.
Ze gaven me ook uitleg over beademing, maagsondes, bloeddrukmetingen, ... maar daar zal ik jullie van op de hoogte brengen als het relevant is om weten. Ik probeer mezelf ook niet nodeloos te wentelen in wat fout kan gaan en heb ondertussen mijn eigen 'bijgeloof' ontwikkeld, bij gebrek aan een beter alternatief.
Meer over dat bijgeloof, krijg je morgen gratis en voor niks op deze blog! :)
Saar
Oja, als iemand weet waar je fruityoghurtjes zonder suikers van Nova kan kopen, laat maar horen! Heerlijk zijn ze! :)
Ondertussen zijn 'we' (zalig toch, dat 'moederlijk' meervoud ) naar een kamer alleen verhuisd.
Hoewel ik er enorm naar uitkeek, is het toch ook wel een pak saaier op ons alleentje.
Ik mis zowaar de fluffy badjas van D. en de realityshow die ze rond haar opbouwde. :)
Toen Warre daarstraks bij me lag in bed en hij zich wat begon te vervelen, zei ik hem dat het soms toch wel saai was om hier te liggen. Toen haalde hij meteen zijn kleuterrelativiteitstheorie boven:
Het was hier best oke, vond hij want
- het zijn hier lekkere fruityoghurtjes
- ik had tenminste de IPad nog bij me!
Nu ja.. Alles is relatief.
Vandaag kwamen mijn lieverdjes dus op bezoek. Proper gewassen EN wel gevoed! :) Met dank aan jullie, want na het lezen van mijn blog, kreeg Ann heel wat voorstellen van mensen die eens wat extra willen koken :) Waar deze blog al niet goed voor is! Dankjedankjewel!
Gisteren kreeg ik een rondleiding op neonatologie.
Hardop hoop ik dat Ping en Pong me nog even de saaiheid gunnen van hier te liggen..
Nu, als ze vroeger geboren worden, zal dat in het sectiolokaal zijn. En aangezien Pong met zijn hoofd klaar zit, zal het normaal gezien een vaginale bevalling worden. We starten alvast met eenvoorsprong, want ik hoorde vandaag dat ik vorige week al 3 cm ontsluiting had.
Na de bevalling komen ze meteen terecht in een kamertje dat er aan grenst. Daar zullen twee kinderartsen en twee kinderverpleegkundigen klaar staan om Ping en Pong de eerste zorgen te geven
en zullen ze samen in een incubator naar neo gebracht worden. Daar krijgen ze dan elk hun eigen couveuse.
Ze gaven me ook uitleg over beademing, maagsondes, bloeddrukmetingen, ... maar daar zal ik jullie van op de hoogte brengen als het relevant is om weten. Ik probeer mezelf ook niet nodeloos te wentelen in wat fout kan gaan en heb ondertussen mijn eigen 'bijgeloof' ontwikkeld, bij gebrek aan een beter alternatief.
Meer over dat bijgeloof, krijg je morgen gratis en voor niks op deze blog! :)
Saar
Oja, als iemand weet waar je fruityoghurtjes zonder suikers van Nova kan kopen, laat maar horen! Heerlijk zijn ze! :)
dinsdag 20 januari 2015
Mokkavla kan zo heerlijk zijn, he!
Soms moet een post niet lang zijn om vol 'contentement' te zitten!
Vandaag 28 weken! Woot! Woot!
De diabeetmokkavla was heerlijk! - Mits bijgestelde verwachtingen :)
Vandaag 28 weken! Woot! Woot!
De diabeetmokkavla was heerlijk! - Mits bijgestelde verwachtingen :)
maandag 19 januari 2015
Hamburgerkes met wortels
Vandaag 27 weken en 6 dagen en we liggen hier nog! Ping en Pong doen het goed in mijn buik en hebben vanmorgen het beste van zichzelf gegeven in een match 'dopplerdoppen-schoppen'.
Fijn dat zij zich amuseren, ik daarentegen mocht wel een half uur langer aan de monitor hangen daardoor want de registratie was maar krakkemikkelig door dat geschop.
Genoeg over ons, vandaag is het Ann-dag!
Chapeau hoe zij alles overneemt, met hulp van heel wat mensen rondom ons en een Atoma schriftje vol to do puntjes!
Ik was er dan wel niet op Warre zijn feest, maar uit het fotoverslag dat mijn moeder me nadien doorstuurde, zag ik dat ze zelfs een 'Sarah'tje' had gedaan.
Mijne mooie retro Royal Boch servies was uit de hoogste keukenkast gehaald, wat ik alleen doe op verjaardagen. De taarten kregen een vuurwerkstaafjes in hun midden gespietst, op de tafel stonden sneukelpotjes met M&M's, wafeltjes, Celebrations,..
Elke keer weer heeft ze bij wat ik nodig heb hier. Buiten die ene keer dan dat ze vers ondergoed was vergeten, maar ook dat hebben we voor een dagje overleefd. :)
Enfin, het draait thuis, heb ik het idee. Ook al werkt niet alles mee.
De wasmachine doet dwars en zette al 2 keer de garage onder.
Pas gisterenavond om 22u kwam Ann ertoe onze blog voor het eerst te lezen, voordien werd ze geleefd en haalde de tijd haar telkens in.
Gust zijn biologische wekker staat te vroeg afgesteld op zondagochtend..
Enfin. Het enige wat nog moeilijk is, is koken. Toen Ilse , een collega-vriendin, vorige week aan Warre vroeg wie er thuis kookt, antwoordde hij: "Mama Ann de pannenkoeken, mama Saar de pannenkoeken en al de rest"
En zo was het ook altijd. Al de rest doen we samen, maar de keuken is waar ik de plak sla.
Dus.. dikke merci mama en papa om worteltjes en hamburgers te maken voor de dag nadien.
Dikke merci Liesbet de buurvrouw die morgen voor mijn kroost mee kookt.
Dikke merci moeke Monique die vrijdag spaghettisaus en gehaktbrood komt maken in't groot zodat een deel in de diepvries kan!
Enfin! Ook dat stuk komt in orde en kan ik loslaten. Ze managet dat wel, die madam van mij!
Lieve lieverd, zie je graag! Dikke merci!
zondag 18 januari 2015
Deodorantkerstboom en Berend Brokkepap
Vijf uur 's nachts en ik lig al een uur wakker.
Mijn lijf is moe maar mijn hoofd is blijkbaar zover nog niet.
Kleine Mina, ik noem haar zelf even zo want ze heeft nog geen naam, houdt me wakker.
Haar mama deelde tot gisteren met mij een tweepersoonskamer, in afwachting tot er een kamer alleen vrij komt voor mij.
Naast die tweepersoonskamer deelde ik ook drie dagen mijn platliggend leven met D, Mina's mama.
Ik keek toe hoe D. werd opgenomen op 24 wkn 2 dagen met gebroken vliezen en ontsluiting.
Ik zag haar elke twee uur de kamer uitglippen om een sigaretje te roken in haar roze fluffy kamerjas.
Ik hoorde haar snurken en overwoog om een decibelmeter-app te installeren op de IPad.
Ik zag hoe ze zich chemisch douchte met een of andere deo die de rest van de dag je neusvleugels penetreerde. Ze startte bovenaan met een volle duw op de knop en versierde zichzelf met deo zoals je een kerstboom versiert met lampjes.
Ik trok mijn ogen open toen ze gisterenmiddag geheel uit zichzelf na lang zappen de tv op Studio 100 tv zette en luidop lachte om grapjes van Berend Brokkepap en genoot van 'Heya mama' van K3.
En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Verschillend zijn we dus wel, D. en ik.
En die verschillen komen meteen naar boven als je 20/24 ( de rookpauzes trek ik meteen af) de kamer deelt.
En dan.. zie je die verschillen niet meer.
Gisterenavond komt ze plots de wc uit en vraagt me te drukken op de knop omdat ze wat bloed verliest.
Een vroedvrouw komt binnen en zegt' oh nee, dat is een voetje!'
Een halve minuut later rijden ze D's bed naar buiten, geduwd door drie vroedvrouwen.
En twee uur later rolt ze hier terug binnen.
De baby maakte een goede start, is al wat ze dan weet.
Het is een meisje. Een naam hebben ze nog niet.
En plots ben je gewoon alletwee mama. En vergeet je de deodorantkerstboom en Berend Brokkepap.
Lieve Mina,
Welkom op deze wereld, kleine meid!
Het ga je goed!
Mijn lijf is moe maar mijn hoofd is blijkbaar zover nog niet.
Kleine Mina, ik noem haar zelf even zo want ze heeft nog geen naam, houdt me wakker.
Haar mama deelde tot gisteren met mij een tweepersoonskamer, in afwachting tot er een kamer alleen vrij komt voor mij.
Naast die tweepersoonskamer deelde ik ook drie dagen mijn platliggend leven met D, Mina's mama.
Ik keek toe hoe D. werd opgenomen op 24 wkn 2 dagen met gebroken vliezen en ontsluiting.
Ik zag haar elke twee uur de kamer uitglippen om een sigaretje te roken in haar roze fluffy kamerjas.
Ik hoorde haar snurken en overwoog om een decibelmeter-app te installeren op de IPad.
Ik zag hoe ze zich chemisch douchte met een of andere deo die de rest van de dag je neusvleugels penetreerde. Ze startte bovenaan met een volle duw op de knop en versierde zichzelf met deo zoals je een kerstboom versiert met lampjes.
Ik trok mijn ogen open toen ze gisterenmiddag geheel uit zichzelf na lang zappen de tv op Studio 100 tv zette en luidop lachte om grapjes van Berend Brokkepap en genoot van 'Heya mama' van K3.
En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Verschillend zijn we dus wel, D. en ik.
En die verschillen komen meteen naar boven als je 20/24 ( de rookpauzes trek ik meteen af) de kamer deelt.
En dan.. zie je die verschillen niet meer.
Gisterenavond komt ze plots de wc uit en vraagt me te drukken op de knop omdat ze wat bloed verliest.
Een vroedvrouw komt binnen en zegt' oh nee, dat is een voetje!'
Een halve minuut later rijden ze D's bed naar buiten, geduwd door drie vroedvrouwen.
En twee uur later rolt ze hier terug binnen.
De baby maakte een goede start, is al wat ze dan weet.
Het is een meisje. Een naam hebben ze nog niet.
En plots ben je gewoon alletwee mama. En vergeet je de deodorantkerstboom en Berend Brokkepap.
Lieve Mina,
Welkom op deze wereld, kleine meid!
Het ga je goed!
zaterdag 17 januari 2015
Lat-mama en jarige Warre
Hip hip hoera!
Mijn grootste schat wordt 6 jaar vandaag!
Zes jaar terug lag ik nu ook met een dikke buik in het ziekenhuis en waren de weeën al volop bezig!
Nu is die kleine baby van toen ( nu ja, met zijn 4kg220 gram was hij niet zo klein) een grote kerel van 1m17 die houdt van meehelpen in de keuken, experimenten uitvoeren, heel veel vragen stellen over wetenschap (waarop wij Google moeten raadplegen omdat we het zelf niet weten), puzzelen, ..
Lieve Warre, ik zie je graag en ik ben fier op jou!
En ik vind het ongelooflijk jammer dat ik vandaag niet thuis kan zijn bij jou om je verjaardag te vieren!
Het zijn die dingen die ik het meest mis, eigenlijk. Die nukkigheid als je opstaat en nog een half uur moet ontdooien in de zetel, die duizend-en-een vragen waar ik anders gek van word, dat eindeloos talmen aan de ontbijttafel. Dat maakt dat ik echt mama van je ben!
Ik heb het er lastig mee kerel, met die mama LAT- relatie..
Bij deze een virtuele taart, die ik anders voor jou gebakken zou hebben vandaag, lieverd!
Bij deze een virtuele taart, die ik anders voor jou gebakken zou hebben vandaag, lieverd!
Water met een schijfje citroen!
Hij staat er!
Dit is hem, de eerste zin van deze blog!
Ik ben nu 27 weken en 4 dagen zwanger van Ping en Pong en lig al 9 dagen in het ziekenhuis.
Vorige week donderdag had ik het gevoel alsof Pong er wou uitkruipen. Zijn hoofd flirtte met de zwaartekracht. Na even de rol van stoere tante gespeeld te hebben, dan toch Ann haar raad opgevolgd en naar Palfijn gereden voor een check-up.
Daar bleek dat de baarmoederhals al fameus verstreken en verkort was en werd ik aan weeënremmers gelegd en kreeg ik longrijping toegediend.
Bij de check-up op maandag bleek dat de baarmoederhals verder verkort was, van 1,7 naar 0,8 en geen functionele lengte meer had.
Daarop werd besloten om me over te brengen naar UZ Gent. Baby's die voor 32 weken geboren worden, moeten sowieso naar een intensieve neonatale afdeling, daar krijgen ze de ondersteuning die ze nodig hebben.
De rit in de ziekenwagen was een combinatie van wagenziekte en een lallende ambulancier die twee vrouwen toch maar bizar vond - maar er toch zoveel mogelijk wou over weten.
In het UZ aangekomen kreeg ik opnieuw de volledige testbatterij over me heen. Ik vond de uitdieping hier wel grondiger dan voordien, wat me wel een vertrouwd gevoel gaf in het UZ.
Uit de tests bleek ook dat ik zwangerschapsdiabetes had, dus ondertussen prik ik me elke dag ook vrijwillig in mijn vingers om mijn waardes op te volgen en geef ik mezelf elke avond een shot insuline!
Enfin! Ik kwam vorige week donderdag binnen op 26 weken 2 dagen en ondertussen zijn we vandaag 27 weken 4 dagen! Elke dag erbij is een dag gewonnen!
De prognose is dat op een gegeven moment mijn water zal breken en dat het dan snel zal gaan. Zodra ik iets voel, moet ik ze hier alarmeren want dan moeten ze heel wat mensen contacteren.
Maar zover zijn we dus nog niet, en elke dag is een dag bij!
Nu kijk ik uit naar 28 weken, dat is dinsdag! Dat ga ik vieren met een glaasje water en een schijfje citroen, denk ik!
Want cava mag nu niet.. En Kidibul bevat teveel suikers :)
Dit is hem, de eerste zin van deze blog!
Ik ben nu 27 weken en 4 dagen zwanger van Ping en Pong en lig al 9 dagen in het ziekenhuis.
Vorige week donderdag had ik het gevoel alsof Pong er wou uitkruipen. Zijn hoofd flirtte met de zwaartekracht. Na even de rol van stoere tante gespeeld te hebben, dan toch Ann haar raad opgevolgd en naar Palfijn gereden voor een check-up.
Daar bleek dat de baarmoederhals al fameus verstreken en verkort was en werd ik aan weeënremmers gelegd en kreeg ik longrijping toegediend.
Bij de check-up op maandag bleek dat de baarmoederhals verder verkort was, van 1,7 naar 0,8 en geen functionele lengte meer had.
Daarop werd besloten om me over te brengen naar UZ Gent. Baby's die voor 32 weken geboren worden, moeten sowieso naar een intensieve neonatale afdeling, daar krijgen ze de ondersteuning die ze nodig hebben.
De rit in de ziekenwagen was een combinatie van wagenziekte en een lallende ambulancier die twee vrouwen toch maar bizar vond - maar er toch zoveel mogelijk wou over weten.
In het UZ aangekomen kreeg ik opnieuw de volledige testbatterij over me heen. Ik vond de uitdieping hier wel grondiger dan voordien, wat me wel een vertrouwd gevoel gaf in het UZ.
Uit de tests bleek ook dat ik zwangerschapsdiabetes had, dus ondertussen prik ik me elke dag ook vrijwillig in mijn vingers om mijn waardes op te volgen en geef ik mezelf elke avond een shot insuline!
Enfin! Ik kwam vorige week donderdag binnen op 26 weken 2 dagen en ondertussen zijn we vandaag 27 weken 4 dagen! Elke dag erbij is een dag gewonnen!
De prognose is dat op een gegeven moment mijn water zal breken en dat het dan snel zal gaan. Zodra ik iets voel, moet ik ze hier alarmeren want dan moeten ze heel wat mensen contacteren.
Maar zover zijn we dus nog niet, en elke dag is een dag bij!
Nu kijk ik uit naar 28 weken, dat is dinsdag! Dat ga ik vieren met een glaasje water en een schijfje citroen, denk ik!
Want cava mag nu niet.. En Kidibul bevat teveel suikers :)
Abonneren op:
Posts (Atom)